Hoe het begon: Ik vergeet nooit meer hoe het begon. Het was op een zondagmorgen en mijn man stond in de keuken, hij keek uit het raam en riep; “Roelineke moet je eens kijken wat daar loopt!!”. Ik keek en zag tot mijn verbazing een grote zwarte hond wat op een beer leek. Ik zei tegen mijn man; “Wat is dat voor een hond, ik weet het niet”. Nou daar kwam ik snel achter! Ik zette het op een lopen en ging naar buiten. Nou het werd een heel gesprek, geknuffel en gelik. Het was een Newfoundlander!! Ik was helemaal verliefd; “Ooit krijg ik ook zo’n mooie hond zei ik tegen mijn man”. Op dat moment waren wij al in bezit van een schat van een hond, een Golden Retriever. Wij hadden hem de naam Shadow gegeven, omdat hij geboren was met één oog en anders moest hij worden ingeslapen. Shadow kwam met 6 weken bij ons wonen. Er ging een paar jaar voorbij en we gingen verhuizen. Ik was bijna jarig en op zaterdagmorgen zei mijn man; “Ik heb een verrassing voor je ……..?”.

We stapten in de auto. Ik wist niet waar we heen gingen, totdat we bij een huis stopten. Ik dacht nog; wat doen we hier?? Toen ik voor het hek kwam te staan zag ik in de verte al een grote zwarte hond, die heel erg leek op de hond die ik destijds zag. Nou dat werd een begroeting die ik nooit meer zal vergeten, een geknuffel en een gelik en ze stonden tegen mij op, twee van die grote berepoten op mijn schouders. Ik genoot er van! We liepen verder en wat ik toen zag, twee kleine zwarte beertjes, waarvan ik er één mocht uitzoeken. Dat was een moeilijke keuze, maar ik had mijn keuze gemaakt. Het werd een teefje, ik was helemaal verliefd op haar. Haar naam werd Quinta van het Bennerbos. We werden lid van de N.N.F.C., de Nederlandse Newfoundlander Club. Onze Shadow kon het heel goed vinden met haar, ze werden maatjes voor het leven. Ik ging mij steeds meer verdiepen in de Newfoundlander. Toen gingen wij eens naar een hondenshow in Zuidlaren, daar zagen wij voor het eerst een bruine Newfoundlander. Mijn man zei toen: “Die komt er ook!” Toen kwam onze bruine beer in ons leven, haar naam werd Kaysa Esamore van de Bisschopsberg. En ook zij werd grote maatjes met Shadow en Quinta.

Toen ging de liefde nog verder bloeien en kwam er een jongetjes beer in ons leven, een mooi lief zwart klein bolletje wol wat de naam Captain Odin van Schoonouwen kreeg. En ook hij kon het geweldig vinden met onze andere drie honden, zo waren er 4 maatjes en mijn geluk kon niet op, ik genoot zo van hen. De wandelingen met ze, het verzorgen van de vacht, het waterwerk in het noorden, het met plezier showen en al die liefde en vreugde die ze gaven. Ze konden het allemaal zo goed met elkaar vinden en de goede karakters, die zachtheid en het óóoo zo goed aanvoelen als er wat was en dan bij je zijn. Toen overleed onze lieve oude Shadow, hij was bijna 11 jaar en wat een verdriet. Hij is bij ons in huis overleden en onze newfy’s waren in groot verdriet. Ze lagen om hem heen en onze lieve Quinta lag zelfs met haar gezicht op hem en week niet van zijn zijde. Nooit zullen wij hem vergeten, hij blijft altijd in ons hart.

Na een tijd wou mijn man er nog wel weer één bij, het liefst een bruine. Ik wou nog graag een zwarte Newfoundlander. Nou dat werd wat, we kwamen er maar niet uit wat voor kleur we moesten nemen. Eerst bij een bruin teefje gekeken, dat was gelijk liefde op het eerste gezicht, en daarna bij een zwart teefje en dat werd ook gelijk liefde op het eerste gezicht. Toen hebben wij besloten om ze beiden te nemen. En zo kwamen er weer twee Newfoundlandertjes bij ons wonen. Het bruine teefje kreeg de naam Boemba Jelängerjelieber en het zwarte teefje kreeg de naam Black Nose Dancer Bayluna. Ook zij werden maatjes met elkaar. Mijn man en ik genieten alle dagen van onze Newfoundlanders en de liefde, vreugde en plezier die wij van hen mogen ontvangen en delen met elkaar.

Onder de kennelnaam “UUT OONS BEREHUUS” hopen wij in de toekomst onze droom te verwezenlijken door met onze twee jongste beren, Boemba en Bayluna, hun nakomelingen te mogen begroeten.